Goed en Kwaad

Je zou bijna zeggen dat het oorlog is aan het herdenkingsfront. Een rechter nota bene die een herdenking verbiedt. Een gedicht van een vijftienjarige jongen mag niet uitgesproken worden, omdat hij het verkeerde slachtoffer herdenkt. Omdat er mensen zijn die denken te weten wat goed en slecht is. Die denken in wij en zij. In echte slachtoffers en slachtoffers die geen slachtoffers zijn, omdat ze in het verkeerde land woonden. Zo begon het ook in mijn jeugd. Toen ik met mijn vader tijdens de Stille Omgang in Winschoten naar het monument op het Zuiderveen liep, herdachten we de goeden. De slechten waren zij: de Duitsers, de NSB-ers. De goeden waren wij, de mensen uit het Verzet en onze bevrijders: de Polen en de Canadezen. Het waren de jongensboeken van Anne de Vries, de wereld was duidelijk en we gingen weer over tot de orde van de dag.

Dat de wereld wat ingewikkelder in elkaar steekt, werd me al snel duidelijk. De scheiding van mijn ouders toonde me twee daders, knap ingewikkeld. In het voormalige Joegoslavië schoten vrienden en familie elkaar door het hoofd vanwege zelfbenoemde etnische superioriteit. Het land waar de liefde me ooit bracht viel uiteen en veranderde in een horde moordende beesten die niet onderdeden voor de nazi's die ik uit de verhalen kende. Wat ik op de Balkan zag, deed me beseffen dat ik m'n handen dicht mocht knijpen in vrede te leven. Want wat zou ik doen? Zou ik kunnen zeg dat ik nooit.....? Nee, ik kan dat niet zeggen. En dat kunnen zij ook niet. Zij, die Auke het recht op spreken ontnemen omdat ze zo goed weten wat Goed en Kwaad is. Zij, die vinden dat je de Duitse slachtoffers van de oorlog niet mag herdenken. Ik ken vele Duitse leeftijdsgenoten die al hun hele leven een schuldgevoel meedragen. Ik ben aan het huilen gebracht door de documentaire Hitlers Children. Ik hoorde de aangrijpende verhalen over naar Nederland gevluchte Duitsers, die in 1945 met pek en veren de grens over gejaagd werden. Ik breng mijn kinderen bij dat je mensen moet beoordelen op hun daden, niet op hun afkomst of geloof. Maar ook dat de balans tussen goed en slecht een heel wankel evenwicht is. Dit moet ik ze bijbrengen in een land, waar het herdenken van oorlogsslachtoffers door de rechter verboden wordt, omdat het de verkeerde oorlogsslachtoffers zijn. En daarom deze laatste woorden uit het gedicht 'Foute Keuze' van Auke (15)

Mijn naam is Auke Siebe Dirk

Ik ben vernoemd naar Dirk Siebe

Omdat ook Dirk Siebe niet vergeten mag worden.