Groepsdynamiek

Josy

4 van de 6

We zitten al ruim twee weken in Timmel. Het is natuurlijk heel bijzonder om zo te mogen werken. We leren de mensen hier zo goed kennen. Velen die in het begin nog wat schuchter waren, gedragen ze als professionele acteurs. ze zijn er aan gewend dat we iets leuks willen horen en doen dat dan zonder dat ik een vraag stel. Soms lijkt het dan zelfs wat overdreven, zijn we hier al te lang? Ook het samenwerken en samenleven met z'n zessen is een bijzonder experiment. Je leert je collega's van wiens bestaan je niet eens wist, wel heel goed kennen. En dan bedoel ik dat zowel positief als negatief. Iedereen in de groep krijgt zo een bepaalde rol, neemt een bepaalde plaats in. En ook de verschillen in mentaliteit tussen Nederlanders en Duitsers in het algemeen worden heel goed duidelijk. Ze durven hier bijvoorbeeld elkaar niet zo goed de waarheid te zeggen, omdat er een bepaalde hierarchie bestaat. Cameraman Henning is tevens producent en de twee andere jongens werken voor hem, de editor kent hem al twintig jaar. Al een paar keer zijn er spanningen ontstaan. Ik neem dan maar de rol van Nederlandse joker op me: gelijk even alles bespreken, zodat het uit lucht is. Maar de anderen doen dat niet of durven dat niet. Het is wel interessant om deze processen een beetje te beschouwen. Al met al lukt het aardig om de tijd goed door te komen, maar soms is het niet leuk. Ik ben, samen met Josy ( de andere programmamaker die meestal monteert) de enige vreemde eend in de bijt. De andere vier kenden elkaar al, en sommigen ook al behoorlijk lang. Ik merk dat sommigen moeite hebben met het feit dat ik, de vreemde Hollander, beslissingen moet nemen of op een andere manier werk dan zij gewend zijn. Dat wordt dan op een subtiele, maar ook achterbakse manier uitgespeeld. Dat is wel vervelend, maar ik zoek dan altijd snel de dialoog om het uit de wereld te helpen, dat zouden de Duitsers zelf niet zo snel doen. Van een van de jongen kreeg ik al te horen, wel na wat flessen wijn en een fles wodka, dat hij zich dit experiment niet kon voorstellen zonder mij, tenminste dat de sfeer zo goed was gebleven en dat hij er nog lol in had. En dat kwam doordat ik af en toe mij uitsprak en mensen op hun gedrag aansprak. Dat vond ik wel een compliment. Tenslotte is het hier zo af en toe wel een beetje Animal Farm...